استاندارد ASTM E 2554 برای برآورد و پایش عدم قطعیت نتایج آزمون از یک روش آزمون در یک آزمایشگاه واحد با استفاده از برنامه نمونه کنترل تدوین شده است.

هدف از تدوین این استاندارد ارائه رویهی استاندارد برای برآورد و پایش عدم قطعیت نتایج آزمون از یک روش آزمون در یک آزمایشگاه واحد با استفاده از برنامه نمونه کنترل، می‌باشد. این رویه فنونی را برای برآورد عدم قطعیت یک نتیجه آزمون با استفاده از داده‌های حاصل از نتایج آزمون در یک نمونه کنترل برای یک آزمایشگاه شرح می‌دهد. عدم قطعیتی که برای این رویه تعریف شده است، در مورد توانایی‌های یک آزمایشگاه واحد به کار می‌رود. هر برآورد عدم قطعیت تعیین شده با استفاده از این رویه، تنها برای آزمایشگاهی خاص که داده‌ها به آن ارائه شده است، به کار می‌رود. این آزمایشگاه از روش آزمونی که ایجاد شده برای تعیین یک سری از نتایج آزمون استفاده می‌کند. عدم قطعیت برآورد شده با استفاده از این رویه، تنها زمانی بکار میرود که از روش آزمون یکسانی پیروی شود. عدم قطعیت تنها برای انواع مواد ارائه شده توسط نمونه‌های کنترل به کار می‌رود، و ممکن است چند نمونه کنترل لازم باشد، به خصوص اگر این رویه دارای دقت‌های مختلف برای انواع نمونه‌های مختلف و یا سطوح پاسخ باشد.

برآورد عدم قطعیت تعیین شده توسط این رویه، دقت میانی نتایج آزمون را نشان می‌دهد. این برآورد به دنبال کمی نمودن کل تغییرات مورد انتظار در یک آزمایشگاه واحد با استفاده از یک روش آزمون مورد استفاده واحد است ولی بسیاری از منابع شناخته شدهی تغییرات را تا حدامکان ترکیب میکند.

این رویه، برآوردهای خطا (بودجه خطا) منسوب به فاکتور منفرد را که می‌تواند عدم قطعیت را تحت تاثیر قرار دهد، ارائه نمی‌دهد.

این رویه، استفاده از نمودارهای کنترل برای ارزیابی داده‌های به دست آمده را شرح می‌دهد و نوع خاصی از نمودار کنترل برای پایش برآورد عدم قطعیت را ارائه می‌دهد. سیستم یکاها برای این استاندارد مشخص نشده است. مقادیر ابعادی در این استاندارد تنها به عنوان نمونه هایی از روشهای محاسباتی ارائه شده اند. این نمونه ها، الزامی بر روی محصولات یا روشهای آزمون به کار گرفته شده، ندارند.

آزمایشگاه‌های معتبر دارای استاندارد ISO/IEC 17025 ملزم به ارائه برآوردهای عدم قطعیت برای نتایج آزمونهای خود هستند. این رویه، روش‌های اجرایی‌ای را فراهم می‌کند که از نتایج آزمون برای تکوین برآوردهای عدم قطعیت برای یک آزمایشگاه اختصاصی استفاده میکند. به طور کلی، این نتایج آزمون از یک نمونه واحد از مادهای همگن و پایدار که به عنوان نمونه وارسی کنترل شناخته می‌شود، وجود خواهد داشت. مقدار واقعی مشخصه(های) نمونه کنترل در حین اندازه گیری، به طور عادی ناشناخته خواهد بود. هرچند، اگر نمونه کنترل یک ماده مرجع باشد این رویه می‌تواند استفاده شود که در این مورد نیز اریبی روش آزمون می‌تواند برآورد شود و در برآورد عدم قطعیت گنجانده شود. بسیاری از روشهای آزمون، مادههای مرجع درست آماده برای فراهم نمودن زنجیره‌های قابل ردیابی از برآورد عدم قطعیت را ندارند. این رویه همچنین پایش مداوم از عدم قطعیت آزمایشگاهی را فراهم می‌کند. هنگامی که برآوردهای سطح تغییر عدم قطعیت (که ممکن است به عنوان جزئی از عدم قطعیت باشد) شناسایی می‌شود و به حداقل می‌رسد، تجدید نظر برای عدم قطعیت آزمایشگاهی ممکن خواهد بود.

خلاصه‌ای از رویه:

– یک ماده استاندارد یا نمونه کنترل به طور مکرر در طول زمان اندازه‌گیری می‌شود. فرض این رویه بر آن است که تغییرات تجربه شده در این ماده نشان دهنده تغییرات مورد انتظار کلی آزمایشگاه است. گنجاندن منابع خاص شناخته شده و یا بالقوه در تغییرات در برنامه آزمون تقویت می‌شود.

– یک نمودار کنترل آماده سازی میشود و نتایج برای شناسایی تغییرات کوتاه مدت و طولانی مدت ارزشیابی می‌شوند. بنابراین داده‌ها می‌توانند برای تعیین برآوردی از انحراف استاندارد عدم قطعیت استفاده شوند.

– آزمایشگاهی که قبلاً دارای روش‌های اجرایی نمودار کنترل در محل است، می‌تواند از داده‌های موجود استفاده نماید.

– پایش مداوم روش آزمون با استفاده از نمودار کنترل عدم قطعیت هدایت می‌شود.

هماهنگی برای برگزاری دوره‌‌ آموزشی عدم قطعیت در اندازه گیری