فرض کنید قصد دارید بخشی از قطعات مهم مورد نیاز شرکت خود را از یک تامینکننده جدید تهیه کنید. برای اطمینان از اینکه سطح کیفیت محصولات تامینکننده جدید برای شما قابل قبول است، شما ممکن است بخواهید توانایی فرایندهای تولید آنها (شاخصهای Ppk و Cpk) را ارزیابی کنید و همین طور بررسی کنید که آیا پارامترهای بحرانی فرآیندیشان کاملاً تحت کنترل هستند (با استفاده از نمودارهای کنترل).
اگر شما در مورد کارایی سیستم کیفیت تامینکننده اطمینان ندارید یا اگر نمیتوانید برآوردهای قابل اعتماد از شاخصهای توانایی فرایندهای تامینکننده دریافت کنید، لازم است که قطعات و محصولات تولید شده توسط تامینکننده را در هنگام ورود به شرکت بازرسی کنید.
با این حال، چک کردن تمام قطعات زمانبر و هزینهبر است. علاوه بر این، بازرسی بصری ۱۰۰٪ همه قطعات برای آنکه اطمینان حاصل شود که تمام قطعات معیوب تشخیص داده میشوند، غیر ضروری است. این امر در نهایت سبب خسته شدن کارکنان از بازرسی بصری تکراری خواهد شد. در این شرایط نمونهگیری پذیرشی یک رویکرد کارآمد برای کاهش هزینهها است، در این رویکرد یک نمونهای کوچکتر اقلام از یک بهر (بچ) بزرگ از اقلام ورودی به صورت تصادفی (برای اجنتاب از هر گونه گرایش سیستماتیک) انتخاب میشود، سپس نمونه کوچک انتخاب شده بازرسی میشود.